Kapela Jeżowianie znów zaskakuje…. Mocne wrażenia wywarł bowiem pokaz filmowych scen rodzajowych utrzymanych w nieco humorystycznym nastroju zaprezentowanych 2 grudnia 2023 roku w holu dawnego jeżowskiego gimnazjum.
Okazją do tej prezentacji był Jubileusz 35 lecia Kapeli Ludowej Jeżowianie. Sceny rodzajowe, piękne krajobrazy jeżowskiej i okolicznej ziemi, jazda konna, naturalne lasowiackie siedliska, stroje i nade wszystko pięknie zaaranżowana muzyka wzbudzała wielkie emocje słuchaczy. 2 grudnia był już ostatnim możliwym terminem na zorganizowanie Jubileuszu. Czas andrzejkowy i nadchodzący Adwent zmobilizował organizatorów spotkania czyli Gminne Centrum Kultury w Jeżowem, Stowarzyszenie Lasowiacka Dusza oraz samą Kapelę i w ten sposób wieczorową sobotnią godziną w mroźnej i zimowej aurze przybywali zaproszeni goście, aby wspominać ten długi i bogaty czas splatany ludowym graniem. I choć wiadomo wszystkim, że powstanie Kapeli było pragnieniem umuzykalnionych mieszkańców Jeżowego, to właśnie rok 1988 ziścił to marzenie. Pomogli w tym pasjonaci i społecznicy tacy jak Wojciech Kopacz, Edward Piskor, Antoni Piróg, Władysław Rychlak, Stanisław Nienajadło, Jan Nieckarz, a potem ich następcy.
Nie tylko pokaz filmowy był zaplanowany na grudniowy wieczór. Nade wszystko można było ucieszyć ucho słuchając koncertu Kapeli na żywo. Wielkim atutem śpiewaków jest duża grupa pięknych, młodych, uśmiechniętych dziewcząt, które z zaangażowaniem podejmują “niedzisiejsze” zadanie wchodzenia w świat swoich prababć, a w jubileuszowym koncercie zaśpiewał zespół w składzie: Karolina Rychlak, Faustyna Piędel, Wiktoria Kozara, Karolina Matyka, Marta Piędel, Teresa Bąk, Adam Pietruszyński, a także Maria Kopacz – kierownik zespołu. Wielki szacunek i podziw budzić musi bardzo profesjonalna i pieczołowicie wykonana gra instrumentalistów: Tadeusz Matyka – akordeon, Magdalena Stępak- skrzypce, Jan Słoniec – klarnet, Tadeusz Kopacz – kontrabas. Z wdziękiem i energicznie zaśpiewały swoje lasowiackie nutki również dzieci – nadzieja na zachowanie tradycji lasowiackich w Jeżowem, które wraz z Rodzicami przyszły na Uroczystość: Róża, Łucja, Lena, Laura, Anielka, Antoś i Mateusz. Swój udział muzycznie zaznaczyli także wspaniali muzycy – Aleksander Nienajadło (akordeonista) i Janusz Nieckarz (trąbka i saksofon). Finalnym punktem jubileuszowego spotkania przed słodkim i kawowym poczęstunkiem było wręczenie upominków i kwiatów “Jubilatce” – Kapeli, jak wyraził się wójt Jeżowego Pan Marek Stępak. Podkreślił on wartość i znaczenie tradycji podtrzymywanych od lat przez Kapelę i zachwycił się efektami tej mozolnej ale i radosnej pracy. Dyrektor GCK pan Zbigniew Bednarz wręczając statuetkę na ręce kierownika Kapeli przyznał, że jest pełen podziwu dla twórców tego ogromnego zadania, czyli nagrania płyty i stworzenia 12 towarzyszących filmów (a swoją drogą, dyrektor wykonał sporą część tego zadania, bo zajmował się nagrywaniem i montażem filmów). Rozmach tego projektu podkreślił również przewodniczący Rady Gminy Jeżowe pan Marian Koc. Spotkanie i samo miejsce było pieczołowicie przygotowane. Dominowała symbolika lasowiacczyzny – symbol serca i natury. Na uwagę zasługuje także strona graficzna okładki nowiusieńkiej płyty, zaprojektowana przez Panią Annę Stępak z 12 utworami tchnącymi borczynowym dawnym życiem i zatytułowaną jak cały Jubileusz: “Hop siup, tralala – lasowiackie granie”.
Wszystkie te utwory oraz wiele innych, znalazło się również w nowym wydanym przez stowarzyszenie Lasowiacka dusza z pomocą GCK, śpiewniku, który specjalnie został wydany na tę okoliczność i przydał się zebranym gościom na to wieczorne śpiewanie.
“Ziemia mazowiecka ma zespół Mazowsze, a ziemia jeżowska ma Kapelę Ludową Jeżowianie” – zaryzykował porównanie prowadzący to spotkanie, Tadeusz Kopacz.
Kapela Ludowa Jeżowianie naprawdę ma co świętować, a jej kolejny Jubileusz świadczy przede wszystkim o tym, że wciąż jest żywa, potrzebna i że bez niej życie wspólnoty Jeżowego i okolicznych wsi a nawet powiatu nie byłoby pełne i nie byłoby prawdziwe, bo nasza lasowiacka dusza ciągle jeszcze chce ubogacać, ożywiać, rozweselać, a także pamiętać i kontynuować dzieło Tych, co byli przed nami.
Tadeusz Kopacz